Het werk van Piet Zwaanswijk laat zich moeilijk onderbrengen bij een stroming. Zelf vindt hij het zelf gekozen “isme”; “het Quasi-Realisme” nog het meest in de buurt komen. De vele uiteenlopende voorstellingen, uitingen, materiaalgebruik, technieken die door elkaar worden gebruikt, geven steeds een uniek beeld van Zwaanswijk.

Zo verschillend als zijn “palet” zijn ook de onderwerpen; beeld uit krant of direkt van journaals op TV, sociale misstanden, oorlogen, terreur, zelfmoord, erotiek, evenals humor, glamour, muziek of de zelfkant van het bestaan. Ook zijn lange verblijven in Indonesia en de kunsthistorie zijn inspiratiebronnen. Kortom, het leven zoals dat aan Zwaanswijk voorbij trekt. Van ingetogen tot aan uitbundig, van absurdistisch tot realistisch, van abstract tot figuratief. Fragmentarische verbanden die in alle uitingsvormen meerdere kanten laten zien van onderwerp en kunstenaar. Veel van zijn werk ontstaat uit gedrevenheid en impulsiviteit. Om te ontroeren, om te inspireren, om vooral zichzelf (en ons) te verbazen. Het werk van Piet Zwaanswijk laat zich vergelijken met Martin Kippenberger (Duitsland) of Edwin Wurms ( Oostenrijk). Even grillig en onvoorstelbaar, met evenzovele uitingsvormen.